Çayırhan Termik Santraline Teknik Gezi

Sabah erken saatlerde Ankara’dan başlıyor seyahatimiz, aslında teknik gezimiz… Beypazarı’nda kahvaltı… Hava güzel, çay muhteşem…

Aslında istikamet Çayırhan ama Beypazarı’na kadar gelmişken İnözü Vadisi 6. km. bulunan Beypazarı Maden Suyu İşletmesini ziyaret etmek istedik. İşletme, 1957 senesinde Hacı Cemil Ercan tarafından kurulmuş ve kurulduğundan bu yana el değiştirmeden aynı nesil tarafından yönetilmiş bir aile şirketi. Acı bir tesadüftür ki, Şirket kurucusu Hacı Cemil Ercan bizim oraya gitmemizden 5 gün önce rahmetli olmuş (30 Mart 2016). Aslında gezi programımızda olmayan tesise sürpriz bir ziyaret yaptık. Gerçekten kurumsal bir yapısı var, tesisi gezdik, maden suyu konusunda bilgilendirildik. Tesis, 65.000 m² lik kapalı bir alanda kurulu ve 7 adet dolum hattı ile saatte 300 bin şişe dolum kapasitesi varmış... Ayrıca 2000 senesinden bu yana da yurt dışından gelen siparişleri de karşılamaya başlamış ve şu anda 17 ülkeye ihracat yapmaktaymış. Etkileyici değil mi?

Tabii ki hepimize maden suyu ikram edildi ve çocuklara firmanın küçük eşantiyonlarından hediye edildi (çocuk dediğime bakmayın, hepsi Üniversite öğrencisi). Beypazarı Maden Suyu İşletmesine konukseverliğinden dolayı tekrar teşekkürler…

Sonraki durak Ciner Grubunun bir kuruluşu ve Türkiye’nin işletme hakkı devri yöntemi ile ilk özelleştirilen termik santrali olan Çayırhan Termik Santrali, teknik gezimizin asıl amacı…

 Arkadaki bacaları gördünüz mü?

Teknik bilgi vermemek için kendimi zor tutuyorum ;)

Kimse, Ahh… bir termik santral gezsem, nasıl çalışıyor, çalışma prensibini öğrensem, oradaki çalışanlarla tanışsam, onlarla birlikte aynı havayı solusam demez. Ama inanın bana çok farklı bir deneyim. İşleyen bir makinanın içinde hissediyorsunuz kendinizi, kömür kokusu teninize siniyor, yüzünüze sıcak hava üflüyor, makinaların devinimiyle bastığınız her yer titriyor. Santralin içi dehşet gürültülü, oraya gidince, çalıştığım yer için bir kez daha şükrettim. Bu arada Mühendis İbrahim Beye tekrar teşekkürler… Bize tüm tesisi gezdirdi ve hiçbir sorumuzu cevapsız bırakmadı. Tesisi gezerken öğleni ettik. Ciner Grup bizi öğle yemeğinde misafir etti. Tesisin yemekhanesinde çok lezzetli ve keyifli bir yemek yedik. Gezimizin teknik olan kısmını neredeyse tamamladık.

İnternetten alıntıdır.
Tesisin ne kadar devasa olduğunu görün istedim.  

Buraya kadar gelip de Juliopolis Nekropol (Mezarlık) kalıntılarına uğramazsak olur mu?

Tam olarak nerede derseniz; Ankara–Nallıhan İlçesi, Çayırhan Beldesi, Gül Şehri Mevkii’nde.

Anadolu Medeniyetleri Müzesince 2009 yılında kazılar başlatılmış, Roma Dönemi için önemli bir keşif olarak görülüyor. Aslında kurtarma kazısı olarak başlamış çalışmalar, şehrin muhtemelen Sarıyar Baraj Gölü sularının altında kaldığı düşünülüyormuş. “Kayıp Kent Juliopolis”…

Kent kayıp olabilir ama manzara muhteşem… Orada geçen saatlerimizde dinlendiğimizi hissettim. İstikamet Nallıhan… ama yol bizi nereye götürür belli olmaz. Yolumuzun üzerinde Nallıhan Kuş Cenneti… Çok uzun kalmasak da bir soluklanıp, müzeyi gezdik. Bizim vaktimiz sınırlıydı ama siz, Hasan Polatkan baraj gölünün kenarında çay bahçelerinde oturabilir ve baraj gölünde motorla gezinti yapabilirsiniz. Sadece bu kuş cennetini görmek için bile Nallıhan'a gidilir. İstanbul ve Çanakkale Boğazı'ndan gelen kuş göç yolu üzerinde bulunan Nallıhan Kuş Cenneti özellikle nesli tehlikede olan karabatak, kayakartalı, bıldırcın, uludoğan, peçeli baykuş, küçük kerkenez, karaakbaba, akkuyruklu, kartal gibi kuşlar için önemli bir sığınma ve yaşam merkeziymiş, yazılı kaynaklarda 168 yazsa da, 187 kuş çeşidi olduğu söylendi. Kuşlar, her yıl binlerce kilometre uçarak soğuk ülkelerden Afrika'ya gidiyorlar. Yol üzerindeki kuş cennetinde duruyorlar, yumurta bırakarak ürüyorlar, sonra yollarına devam ediyorlar. İlkbahar ve sonbaharda göç eden kuşlar için Nallıhan beslenme, barınma ve dinlenmeleri için çok önemli bir merkezmiş ve kuşlar gelince yüzlerce doğa sever fotoğrafçı bölgeye geliyormuş.

Nallıhan'a yaklaşırken gri renkte toprak oluşumlarına dikkat edin. Nallıhan merkeze doğru toprak kırmızıya dönüyor ve iklim tipik Karadeniz iklimi…

Kuş Cenneti (Davutoğlan Köyü) civarındaki tepelerin görüntüsü muhteşem... 

Osmanlı vezirlerinden Nasuh Paşa Nallıhan'da “han” ve “cami” yaptırmış. Nallıhan'a gelmeden "Sarıyar Barajı" tabelasını kaçırmayın. Oradan sola dönünce Yunus Emre'nin kırk yıl hizmet ettiği Tapduk Emre'nin köyündesiniz. Orada “Tapduk Emre Türbesi” ziyaret edilmeli...

Girişte bir dergah var, tabelasında şöyle yazıyor.

Tapduk'un tapusunda

Kul olduk kapusunda

Yunus Miskin çiğ üdük

Pişdük Elhamdülillah

İnternetten alıntıdır.
Benim çektiğim fotoğraflar çok kalabalıktı. Namaz kılan insanlar vardı, o nedenle bu fotoğrafı ekledim.

Yunus Emre, Tapduk Emre’nin hizmetinde kırk yıl ormandan odun taşımış. Ama öyle odun taşımak değil, Dergah’a eğrilik girmez diye, düzgün odunlar bulup, onları taşımış. İnceliği düşünebiliyor musunuz? "Eğrilik giremez" 

Hızlandırılmış yolculuğumuz devam ediyor. Sonunda Nallıhan'a ulaştık, Ankara Üniversitesi Nallıhan MYO’nu ziyaret ettik. Biraz soluklandık. Nallıhan merkezi gezdik diyemiyorum, şöyle bir uğradık. Adını hatırlayamadığım küçük tarihi bir Han’da iğne oyasından takılar satan birkaç dükkanı gezdik. Artık seyahatimizin sonuna geldik, artık istikamet Ankara…

Nallıhan'da yer alan Nasuh Paşa Cami (16. yy.), Ayhan Sümer Kültür Merkezi, içinde bir de müze varmış ama, daha kim bilir neler neler, bizim vaktimiz olmadığı için göremedik. Nallıhan’ı hakkıyla gezeyim derseniz en azından bir hafta sonunu ayırmanız gerekir.

Biraz yorucu geçen seyahatimiz inanılmaz keyifliydi. Seyahatlerde gittiğiniz ekipte çok önemli, ben bu açıdan çok şanslıydım. Yaklaşık 45 kişilik gurubumuz keyifle Ankara’ya vardı. Bir daha ki seyahatte görüşmek dileğiyle…

Sevgiyle kalın…