Fincan Teyze

Işığın resmini yapabilir misin?  Peki, ya karanlığın?  Benim adım, Rembrandt Harmensz van Rijn!  Paletime ışık koyar, fırçamı karanlığa batırırım. Sabancı Üniversitesi Sakıp Sabancı Müzesi Sesli Çocuk Kitapları  Ben Rembrandt 'dan alıntıdır. Çocuklarla etkinlik yapmak için ille de dışarı çıkmak gerekmiyor ya... O gün evdesiniz dışarı çıkacak durumda değilsiniz ya da akşam saatleri çocuğunuzla kaliteli vakit geçirmek istiyorsunuz. Sizinle harika bir çalışmayı paylaşmak istiyorum. Sabancı Üniversitesi Sakıp Sabancı Müzesi'nin  Sesli Çocuk Kitapları  çalışmasını mutlaka inceleyin. Sanat ve sanatçılarla ilgili çocuklara yönelik hazırlanmış sesli kitapları bu sayfada bulacaksınız. Çocuğunuz bir çok sanatçı hakkında bilgi sahibi olacak ve birlikte keyifli zaman geçireceksiniz. Kitaplar; Ben eserleri koruyorum Ben Rembrandt Ben Venedik Taciri Ben Dali Ben Halı Ben Cengiz Han Ben Rodin Ben Kitap Ben Picasso Böyle güzel çalışmaları sizler...

(Yine gecikmiş bir paylaşım... Noktasına bakayım, virgülüne bakayım dedikçe gecikiyor işte!)  Gidip gidip atları sevmelerden sonra oğlum cesaretlendi ve geçen hafta at binmeye başladı (Orada olamadığım için yeni fotoğrafları bende yok, yakında onları da paylaşırım). Ben iş arkadaşlarımla Ankara Üniversitesi'nin Ayaş'ta bulunan eğitim çiftliğindeydim. Aklıma gelmişken bu organizasyonu yapan arkadaşlarıma da tekrar teşekkür ediyorum. Dönüşte Kuzey beni karşılamaya geldi. Bir anlatıyor ki, heyecanını anlatamam. "Anne, bugün Panda'ya bindim. Haftaya Kraker'e   bineceğim. Biraz daha büyüyünce de Panda'nın annesi Joker'e ve Sol Şerit'e..." Uzun süredir atları sevmeye Atlı Spor'a gittiği için atların çoğunu isim isim biliyor Paşam... Planı da yapmış, artık bizi hafta sonları ararsanız, Atlı Spor Kulübü'nde olacağız.

23 Nisan'da çocuklarla küçük bir kaçamak yaptık. Neden yayınlamadığımı şimdi hatırlamıyorum. Fotoğraflara bakınca kıyamadım, geç de olsa yayınlayım dedim. Kuzey ve Ada Anıtkabir'de! Öncelikle Anıtkabir Komutanlığı'nın bu güne çok güzel hazırlandığını söylemek isterim. Daha giriş de başlıyor seremoni, görevliler çocuklara "hoş geldiniz" diyerek alıyorlar içeriye. Birkaç metre ilerliyorsunuz "güzel ablalar" tarafından çocuklara şeker ikram ediliyor. Anıtkabir ve Mustafa Kemal Atatürk ile ilgili çocuklara yönelik kitaplar bastırılmış ve görevliler tarafından çok düzenli bir şekilde dağıtıldı. Kuzey ve Ada çok mutlu oldu. Bizim için kitap hazırlamışlar, bize kitap hediye ettiler diye herkese anlattılar.

Pazar Günü çocuklarla sinema keyfi yaptık. Arcadium Sinemaları, 15 dakikanın hiç bu kadar uzun olabileceğini düşünmemiştim. Biraz erken gittik, biraz derken yaklaşık 15 dakika kadar, her iki dakikada bir "film ne zaman başlayacak?" sorusu...

Kuzenim evlilik nedeniyle Beypazarı'na yerleşti. Uzağa gitmesini çok istemesek de yeni oğlumuzu çok sevdik. Gerçi biz de kızlar evlenince küme düşer, "gelin" olur. Yeni oğullarımız (damat diyemiyorum annem çok kızıyor), evin has çocukları-oğulları oluyorlar. Neyse sonuç olarak, biz de soluğu Beypazarı'nda aldık. Sevinç Teyzesinin evinde enerji patlaması yaşayan oğlum ;)

Hafta sonu havalar o kadar güzeldi ki, küçük bir kaçamak yaptık. Tabii ki bu işe en çok oğlum mutlu oldu... Sabah Jimnastik dersine... Oradan dönünce Optimum'a oğlumun deyimiyle "Yemekçiye", Sonra Atlı Spor'a, hem de bu hafta "Panda" isimli bir midilli ile tanışmış ;) Heyecanını kelimelerle anlatmak mümkün değil. Sonra da Kurtuluş Parkı, fotoğraflar oradan...

Yemek seçen, yemeyen, cicik boğaz oğlumun hikayelerinden daha öncede defalarca bahsetmiştim. Bir süredir gün içerisinde 3-5 çilekli süt içerek yemek yeme olayından iyice uzaklaşmaya başlamıştı. Yaklaşık iki hafta önce kontrol için Didem Teyzesine gitti.  Didem Hanım gerçekten çocuk dilinden anlayan bir hekim. Bu "süt" olayını Kuzey'e anlatmış ve bir sabah, bir akşam günde iki kere büyüten süt (normal sütün bizdeki adı) içmeye karar vermişler.

Annemin yeni special yemeği "Sıpa Çorbası"... Yapılışına gelince; Fotoğrafta görüldüğü üzere öncelikle bir sıpaya gereksim var. Pazar Günü oğlumun yine "yememe" günüydü. Aslında Kuzey yemeyen bir çocuk değil "benimle" yemeyen bir çocuk... Annanesiyle gayet güzel yiyor ;) Daha önce bahsetmiştim, "Yer mi, Yemez mi?"

Hiç bu kadar uzun ara vermemiştim. Yazacak o kadar çok şey var ki! Hepsi taslak halinde bekliyor. Benim üzerimde de acayip bir tembellik... Bir yerden başlamak lazım. Pazartesiden başlayalım o en güzeliydi. Bizim hasretimiz bitti. Ada geldi... Bu iki yaramazla felekten bir gün çalalım dedik. Önce Hayvanat Bahçesi... Hayvanat Bahçesinin girişlerini ücretsiz yapmışlar, iyi de olmuş. Maymunlar, kuşlar, balıklar derken hepimiz çok eğlendik. En hızlı gezimizdi çünkü bizimkiler bütün hayvanat bahçesini koşarak gezdiler. Ufak kazalarda oldu. Önde koşan, önüne bakmıyor, arkasına bakarak koşuyor ;) Çok fotoğrafları yok, sürekli hareket halinde oluca çekemedim, çektiklerimde puslu... O heyecanları görülmeye değerdi. Kafeslerin başında bir heyecanlanıyorlar, hayvanları taklit etmeler falan... Sevgili Dayımızı (Efe) da unutmamak gerek... İkisi de tepesinden inmedi. Birinin "küçük dadısı", diğerinin "minik amcası", benim de "canım kardeşim"... Sayesinde Aysun'l...

Hediyeleşme Etkinliği çekilişinde Sevgili Mehtap Kaya  ile eşleştim ve onunla tanışma fırsatım oldu. Mehtap Ablanın hayata bakışından, üretmek ve öğrenmek ile ilgili düşünce ve çabasından çok etkilendim. Severek takip ettiğim insanlardan biri oldu. Güzel dostluklara vesile olan bu etkinlikte emeği geçen herkese teşekkür ederim. Amaç tanışmaktı, hediyeler ise bunu pekiştirecek olan etkinlikti. Ben de el emeği, göz nuru hediyemi aldım. Ellerine sağlık Mehtap Abla cığım, çok beğendim. İyi dileklerin ve zarif hediyen için tekrar teşekkür ederim. Sevgiyle kal...

Ben de ne zaman mim’leneceğim, diye merakla bekliyordum. eviminhuzuru ’na teşekkür ederim. Bu fukara bloğuda mim’leyerek şenlendirdi ;) 1) Yemek olsam ne yemeği olurdum? Ben tatlı olurdum sanırım. Hem de Künefe! Soğuk yenen bütün tatlılara inat, sıcacık olurdum. Herkesin yapamayacağı, zahmetli, emek isteyen bir tatlı olurdum. Her peynirle de olmam öyle, peynirim özel, kadayıfım özel olacak tabii ki. Üzerim çıtır çıtır olacak, sert görüntümün altında yumuşacık peynir lezzeti, uzadıkça uzayacak… Üzerimin fıstığınıda unutmamak gerek, çok olmayacak, tadında. Tadı damağınızda kalacak ;) 2) Müzik aleti olsam hangisi olurdum? Kemençe olurdum sanırım. Kemençe deyince insanların aklına horon gelir, coşku gelir. Ama kemençe bir dertlenmeye görsün, bir türkü söylemeye başlasın; çığlığı, insanın içini acıtır. Coşkusu ayrı güzeldir, hüznü ayrı… 3) Araba olsam hangisi olurdum? Klasik bir araba olurdum ( Chevrolet) sanırım ama kesinlikle rengim kırmızı olurdu. Belki çok hızlı değil, belki çok k...