Fincan Teyze

 Sevgili Kuzenim,  "Komagene"den bayilik alarak, Öveçler 4.Cadde'de küçük, sevimli bir mekan açtı. Hafta sonu açılışı yapıldı ve bizi çok güzel ağırladılar. Benim sınav görevim olduğu için biraz geç gittim ve hazırlık aşamalarına katılamadım. Emeği geçen herkese teşekkürler... Buradan tekrar "hayırlı olsun" demek istiyorum. Eğer yolunuz düşerse; Ankara - Çankaya Öveçler 4. Cadde Komagene

 Küçük aşçım yine iş başında... Uyuyan Şef...

(Oğlumun yeni kitapları-Babası ile kitapçıları gezmeye bayılıyor. Onları sabah kitapçıya bırak akşam al. Ne sıkılırlar ne de yorulurlar. Bu kitaplarda son kitapçı gezmesinden...)  Okul öncesi dönemdeki çocukların dil gelişimini ve erken okuryazarlık becerilerinin gelişimini desteklemek için yetişkin ve çocuk arasında aktif etkileşime dayalı, birlikte kitap okuma etkinliğine “Etkileşimli Kitap Okuma” ad ı verilmektedir. Bu kavram, biz anne-babaların çocuğumuza kitap okurken sorular sorarak; sanki o, öyküyü anlatan kişi, bizde dinleyiciymişiz gibi rolleri değişme temeline dayanıyor. Sorular sorarken çocuğumuzun yanıtlarını değerlendirip, bazı yerlerde vurgu ve tekrarlar yapmamız gerekiyor. Ardından sadece kitapta anlatılanlarla değil kitapta anlatılanlar yardımıyla konu, olaylar ya da durum "genişletilerek" etkileşimli kitap okuma süreci yaşanıyor.

Bu hafta sonu çocukları sinemaya götürdük. Cinemaximum Antares'te "Karlar Ülkesi" adlı sinema filmini izledik. Ada ve Eylül ile birlikte, Mehtap Teyzemizi de unutmayalım... İlk defa 3 boyutlu film izlediler. (Gözlükle 3D film izlemek gözlerini yorar mı, endişesi ile 3D filmlere götürmüyorduk.) Gözlükleri ilk taktıklarında yaşadıkları panik ve heyecanı anlatamam. Gözlükleri hemen çıkarttılar. Sonra geri taktılar. Onlar için farklı bir tecrübe oldu ve çok hoşlarına gitti. Bir ara havada kar tanesi yakalamaya çalışıyorlardı. Çok komiklerdi.

En son ne zaman çiçek diktiniz? Belki bunu hatırlamıyorsunuz... Soruyu şöyle sorsam "ilk ne zaman çiçek diktiniz, cansuyu verdiniz? desem, bir çoğumuzda hemen anılar canlanır. Benim oğlumda "milli" oldu. Geçen hafta "tohum almamız gerekiyor" diye başlayan sohbetlerimiz vardı. Çiçeğine nasıl bakacak, ne kadar su verecek, çok su verirsek bozulurmuş, az su verirsek kururmuş, güneşe koymamız gerekiyormuş. Ama yattığı odada olmazmış... Bütün hafta bize bunları anlattı. Nihayet hafta sonu oğluma "tohum" almaya gittik. Çiçeklerin fotoğrafları bulunan bölümde çiçek soğanlarını uzun süre inceledi. En sonunda "Nergis" almaya kara verdi. Eve geldi nasıl bir heyecan anlatamam. Babası ile çiçek dikme işine giriştiler.

Bu böreği iki hafta önce hazırlamıştık, ancak geçen hafta grip olup yataklara düştüğüm için ancak şimdi yayınlayabiliyorum. Eskiden de grip olurduk ama böyle yataklara düşmezdik. Biz mi yaşlandık, yoksa bu gripler mi değişti bilemiyorum. Annem ile birlikte hazırladığımız böreklerin pişmiş halinin, hatta şöyle tabağa konulmuş ve yemeye hazır halinin de fotoğrafı yok tabii ki... Fotoğrafını çekmeme bile fırsat vermeden yediler ;) Nasıl bir lezzetten bahsettiğimi siz düşünün...

Bu böreciklerin tabakta fotoğrafı yok. Ben tadına bile bakmadım. Çok hayırlı bir iş için gece yarısı yapıldı. Sabahın ilk ışıkları ile pişti ve tepsisiyle birlikte teslim edildi. Bulmaca gibi anlattım değil mi?  Tarifi ısrarla istendiği için de beğenildiğini düşünüyorum ;)

Fikrimühim'den kahvelerimiz geldi. Kahve içmeye bekliyoruz, önemle duyurulur.